Bediüzzaman Said Nursî / Molla Muhammed el-Kersî

Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin, Birinci Dünya Harbi'nin ilk yıllarında, Doğu Anadolu'daki cephe hattında muharebeye bizzat iştirak ederken Arapça olarak telif ettiği “İşârâtü’l-İ’câz” adlı eseri, Molla Muhammed el-Kersî tarafından orijinal nüshası esas alınarak tercüme ve şerh edildi. Eserin Takdim yazısında, Bediüzzaman Hazretlerinin beyanlarına dayanılarak neden yeni bir tercüme ve şerh yapıldığı anlatılıyor.

“Eserimi, hakíkí bir tefsîr niyyetiyle yapmadım; ancak ulemâ-i İslâm’dan ehl-i tahkíkın takdîrlerine mazhar olduğu takdîrde, uzak bir istikbâlde yapılacak yüksek bir tefsîre bir örnek ve bir me'haz olmak üzere o zamânların insânlarına bir yâdigâr maksadıyla yaptım.” diyen Bediüzzaman, eserin "umûm Risâle-i Nûr’un bir fihristesi, bir listesi ve o Nûr bahçesinin bir fidanlığı ve sırr-ı i’câzi’l-Kur’ân’ın bir menbaı olduğu"nu da belirtiyor.

Dakík nükteleri ve ince ma’nâları ihtivâ eden bu mübârek tefsîr, müellifinin her ân şehîd olmayı beklemesi gibi bir hâlet-i rûhiyye içinde kaleme alındığı için, İslâm tarihinde bu ma’nâda böyle bir tefsîrin eşi ve benzerine rastlanmıyor.

Kitabın ikinci cildinde Bakara Sûresi’nin 1-5. âyetleri tefsir ve şerh ediliyor. “Hurûf-i mukattaa” denilen “Elif, Lâm, Mîm” harfleri ile başlayan sûrede bu harflerin ne mânâya geldiği anlatılıyor. İslâm tarihi boyunca herkesin merakını çeken hurûf-i mukattaa konusunda tafsîlâtlı bilgiler verilen eserde, kullanılan harfler incelendiğinde 504 ihtimalden 1 ihtimalin tercih edildiği, dolayısıyla Kur’ân’ın beşer kelâmı olmadığı isbât ediliyor.

Ebced, cifir gibi hesaplamaların İslâmî ilimlerdeki yeri konusuna açıklık getirilen İşârâtü’l-İ’câz şerhinin ikinci cildinde, Medine’de bir Yahudi hahamın Bakara Suresindeki ilk âyetleri Hz. Resûlullah (asm) Efendimizden dinledikten sonra; baştaki hurûf-i mukattaaya yüklediği mânâlar ve ona karşı Hz. Peygamber (asm) Efendimizin verdiği cevaplar da naklediliyor.

395 sayfa, şamua kâğıt, 17 x 24 cm ebadında, lüks bez cilt. (Semendel Yayınları)